3-Day Self Drive: Skopje & Ohrid Escape

Informacje o miejscu docelowym: Skopje jest stolicą i największym miastem Republiki Macedonii, a także jej politycznym, kulturalnym, gospodarczym i akademickim centrum. Skopje to nowe miasto, choć wykazujące architektoniczną kreatywność. Było ważnym ośrodkiem handlowym w czasach Imperium Rzymskiego i Osmańskiego, a miasto zostało prawie całkowicie zniszczone przez trzęsienie ziemi w 1963 roku. Istnieją przypomnienia o przeszłości Skopje, które, wraz z jego współczesnymi cudami, zasługują na uwagę. Skopje znajduje się na górnym biegu rzeki Wardar i jest główną trasą północ-południe na Bałkanach między Europą Środkową a Atenami. Nad miastem góruje duża twierdza, która dominuje nad panoramą Starego Miasta. Twierdza Kale znajduje się na najwyższym punkcie miasta i góruje nad rzeką Wardar. Po trzęsieniu ziemi w 1963 roku pozostało tylko kilka odrestaurowanych murów, główna brama i dwie wieże. Obecne ruiny pochodzą z rozbudowy twierdzy w X wieku za panowania cara Samoila. Jednym z najbardziej znanych zabytków w Skopje jest Kameni Most, czyli Kamienny Most. Przerzuca się nad rzeką w centrum miasta, blisko głównego placu miasta, Placu Macedonii, i jest swego rodzaju ikoną miasta, widniejącą na herbie miasta. Stary Bazar, czyli Carsija, to bardzo interesująca część miasta i jego najstarsza część. Carsija jest oddzielona od miasta Kamiennym Mostem. W ciągu dnia jest to tętniąca życiem społeczność rzemieślników tworzących wyroby skórzane, miedziane i odzież, restauracje, kawiarnie i bary oraz interesujące miejsca kultury, w tym kościoły, meczety i muzea. Wieczorami bary i restauracje są pełne klientów, a na żywo grana jest muzyka. Wzdłuż rzeki od Placu Macedonii znajduje się duża koncentracja kawiarni, które wydają się być pełne niemal niewiarygodnie modnych ludzi jedzących i pijących. Przystępne cenowo i odświeżająco gościnne, Skopje to miasto wielu kultur, które zdecydowanie warto odwiedzić.

Informacje o miejscu docelowym: Ohrid (macedoński: Охрид) to miasto w Macedonii Północnej, siedziba gminy Ohrid. Jest największym miastem nad Jeziorem Ochrydzkim i ósmym co do wielkości miastem w kraju, z ponad 42 000 mieszkańców według stanu na 2002 rok. Ohrid niegdyś miał 365 kościołów, po jednym na każdy dzień roku, i był nazywany "Jerozolimą Bałkanów". Miasto jest bogate w malownicze domy i zabytki, a turystyka jest dominującą gałęzią gospodarki. Znajduje się na południowy zachód od Skopje, na zachód od Resen i Bitoli. W 1979 i 1980 roku odpowiednio, Ohrid i Jezioro Ochrydzkie zostały wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Ohrid jest jednym z zaledwie 28 miejsc na świecie, które są zarówno kulturowymi, jak i przyrodniczymi obiektami Światowego Dziedzictwa UNESCO. Najwcześniejszymi mieszkańcami najszerszego regionu Jeziora Ochrydzkiego byli Enchele, plemię iliryjskie, oraz Dassaretae, starożytne plemię greckie osiedlone dalej na wschód w regionie Lynkestis. Według najnowszych wykopalisk, było to miasto już za czasów króla Filipa II Macedońskiego. Wnioskują, że Twierdza Samuila została zbudowana na miejscu wcześniejszej fortyfikacji, datowanej na IV wiek p.n.e. Podczas podbojów rzymskich, pod koniec III i na początku II wieku p.n.e., wspominano o Dassaretae i regionie Dassaretia, a także o starożytnym greckim mieście Lychnidos (grecki: Λυχνιδός). Istnienie starożytnego greckiego miasta Lychnidos jest związane z greckim mitem o fenickim księciu Kadmosie, który, wygnany z Teb w Beocji, uciekł do Enchele i założył miasto Lychnidos na brzegach współczesnego Jeziora Ochrydzkiego. Jezioro Ochrydzkie, starożytne greckie Lacus Lychnitis (grecki: Λυχνίτις), którego niebieskie i niezwykle przejrzyste wody w starożytności nadały jezioru jego grecką nazwę; było ono nadal tak nazywane okazjonalnie w średniowieczu. Znajdowało się wzdłuż Via Egnatia, która łączyła adriatycki port Dyrrachion (dzisiejszy Durrës) z Bizancjum. Wykopaliska archeologiczne (np. Bazylika Polikonch z V wieku) potwierdzają wczesne przyjęcie chrześcijaństwa w tym regionie. Biskupi z Lychnidos uczestniczyli w wielu soborach ekumenicznych.